ما به محرک ها Stimuli پاسخ می دهیم.
این محرک ها سیگنالها و علائم زندگی ما هستند که با نویزها اشتباه گرفته می شوند و گاهی ما به غلط نویزها را سیگنال تشخیص می دهیم در حالیکه آن علائم، نویزهایی بیش نبودند و نیازی به پاسخ نداشتند و برعکس گاهی ما به سیگنال ها بی تفاوت هستیم و دیگرانی هستند که نانِ ششدانگ بودن خودشان را در تشخیص زودتر سیگنال ها از دیگران و عمده توده مردم می خورند.
انسان ها گاهی از رو در رو شدن با خورشید و حقیقت سیگنال ها هم هراس دارند و احساس درد و رنج یا اضطراب می کنند در حالیکه می بایست ایستاد و چشم در چشم آنها خیره نگریست مانند مرگ ذره ذره خودمان.
پناه بردن به هر نوع اعتیادی فرار از این سیگنال هاست (مانند سیگار) و پرت شدن از مدار خودآگاهی درونی و بیرونی خودمان و به همین دلیل هم در ادیان الاهی از این قرص های مسکن تعبیر به گناه شده است زیرا اساس خلقت انسان ها با درد و رنج و بلاهای هستی گرایانه برای بالندگی عضلات شخصیتی سرشته شده است.