در دنیای پویای هوانوردی که به طور مداوم در حال تغییر است، مدیریت بدون داشته برنامه استعدادیابی و جانشین پروری محکوم و محتوم به فنا، فراموشی و فروپاشی است، با نسلی عقب افتاده، عقب مانده یا عقب نگه داشته شده که نهایتاً درک درستی از واقعیت های به روز دنیای نوین و پیوسته در حال نوآوری هوانوردی ندارد. ته بی حوصلگی و بهانه این افراد این است که می گویند اینجا ایران است، زیرا به قدری در امور روزمره و کارهای اجرایی غرق شده اند که از روند مطالعه و آموزش و یادگیری بدون توقف Learning NON Stop به دور افتاده و کلاً نسلی از دست رفته هستند.
طبق مطالعات انجام شده در بیش از ۱۰۰ شرکت هواپیمایی در سطح جهان به ویژه در سه ماهه دوم سال 2024 میلادی، ۷۸ درصد مدیران ماحصل ارتقای داخلی بوده اند که اهمیت داشتن مسیر ارتقاء شغلی شفاف خودشکوفایی را در شرکت‌های فعال هوانوردی برجسته می کند تا بتواند انگیزه بخش همگی افراد در این تلاش گردد و تعهد صنعت به توسعه استعدادهای رهبری از درون و درون زایی مدیریتی را نشان می دهد.
مدیران موفق در هوانوردی تولید مثل و حتی تولید و پرورش مدیرانی بهتر از خود زیادی دارند و شرکت‌های هواپیمایی که حول اقتدار شخصی افراد می چرخند، محکوم به شکست در بزنگاه ها و زانو زدن در برابر شرکت های کوچک هستند.
اهمیت نقش کامل کننده ترکیب تیم هیئت مدیره و به خصوص دبیر هیئت مدیره را در شرکت‌های هواپیمایی نباید نادیده گرفت.
در این بررسی ها مشخص شد ۵۰ درصد از شرکت‌های هواپیمایی موفق و برتر توسط مدیران عامل با پیشینه مالی رهبری می شوند که بر اهمیت زیرکی مالی و آشنایی با روش های نوین تأمين مالی در مدیریت پیچیدگی های مالی و مالیاتی و بودجه و امتیازهای دولتی و ارز صنعت هواپیمایی تأکید می کند و ۲۴ درصد با پیشینه عملیاتی که نشان دهنده نقش حیاتی تخصص های عملیاتی در سازمان های بزرگ هوانوردی است. بخش دیگری از این موفقیت شرکت‌های هواپیمایی مرهون ذهنیت دیجیتال و تأکید و تمرکز بر فناوری های نوین اطلاعات در تمامی ارکان مدیریت شرکت‌های هواپیمایی است و بخش دیگری ناشی از رایزنی های موفق سیاسی و دولتی و بخش دیگری هم ماحصل همکاری های موفق با نخبگان حقوقی.
متوسط دوره تصدی یک مدیرعامل در بخش هوانوردی ۶ سال است در حالیکه دوره تصدی ایده آل ۹ ساله است.
این نرخ های گردش و چرخش های شغلی در هوانوردی به ویژه در کشور ما ایران بر نیاز به داشتن برنامه استعدادیابی و جانشین پروری جهت اطمینان از تداوم رهبری و ثبات توسعه سازمانی به منظور بقای صنعت هوانوردی کشور تأکید دارد.