این نمودار نشان می دهد همگرایی ما در هوانوردی با قطر و امارات تهدیداتی دارد(نوسانات را نیز دقت بفرمایید که بحث دیگری دارد) کما اینکه در بازی های سیاسی هم شاهدیم قطر متمایل به گره زدن اقتصاد خود به ترکیه است تا با ایران و صرفا ایران برای قطر جنبه کارت بازی سیاسی امنیتی دارد.
جنبه دیگر نشان می دهد عمان طرف عرضه سیستم حمل‌ونقل هوایی اش بیش از تقاضا شده است و خبرهای غیررسمی حاکی از آن است قطری ها سعی در جذب ناوگان عمان دارند در حالیکه ایران ایر می توانست با رایزنی سیاسی مناسب با طرف های عمانی به توافقات بسیار مناسبی برسند.
در کل عرض این است در مدیریت هوانوردی همواره نگاه ما می بایستی به رصد داده ها و واقعیات باشد تا بتوانیم بهترین تصمیم ها را بگیریم. نمی شود بر اساس برداشت و حتی تجربه برنامه ای برای توسعه هوانوردی ایران داد بدون آنکه از نظر چارچوب فکری با داده ها به روز نباشیم.
ما می توانیم سقوط و ناآرامی های اجتماعی را از هوانوردی پیش بینی کنیم و برعکس می توانیم توسعه کشور را از هوانوردی آغاز کنیم به شرط آنکه نسل نوینی از مدیران مسلح به دانش و داده های روز داشته باشیم.
