دو روش لیزینگ عملیاتی و لیزینگ مالی در کسب و تأمين ناوگان هوایی وجود دارد.
شکلی از لیزینگ عملیاتی را می توان با آزادی پنجم تلفیق نمود که بتواند حداکثر منافع ملی را برای کشور و طرف سرمایه گذار ایرلاین ایرانی داشته باشد.
در لیزینگ مالی بهترین روش امتحان پس داده و استقبال شده در ایران همان روش لیزبک است که به صورت اوراق صکوک اجاره هم قابل اجراست و می تواند نقدینگی زیادی را به صورت همزمان هم برای شرکت‌های هواپیمایی ایران و هم برای فرودگاه حضرت امام IKA و هم زیرساخت های ناوبری هوایی تأمين نماید.
با این رویکرد دولت با دارا بودن بیشترین میزان ارز در اختیار نسبت به تأسيس یک شرکت واسپاری(لیزینگی) هوانوردی دولتی اقدام می نماید و خود نسبت به انتشار اوراق ارزی هم می تواند اقدام نماید. در این روش شرکت‌های هواپیمایی ایران، ناوگان هوایی خود را از دولت به صورت اجاره به شرط تملیک تأمين می نمایند.
در این قالب شرکت‌های هواپیمایی نیز مجبور خواهند شد مدیریت خود را در مسیر توسعه اهداف ملی و بنگاهی خودشان همراستا نمایند و به صورت بهره ورتر نیز اداره شده و گران و سوداگرانه مدیریت نشوند و هزینه‌های ناکارآمدی خود را کاهش دهند.