اصل اساسی توسعه صنعت حمل و نقل هوایی مبتنی بر برابری فرصت ها در رقابت ریشه در مقدمه کنوانسیون شیکاگو دارد. ایکائو در مقررات زدایی و آزادسازی حمل و نقل هوایی کشورها همواره تدوین یک چارچوب قانونی ملی ساختاریافته جهت ایجاد تعادل، ارتقای توسعه سالم صنعت، حفاظت از حقوق مسافران و پیشگیری از خطرات بالقوه رفتارهای ضد رقابتی را اکیدا به کشورها توصیه می نماید.
در حالی که قوانین رقابت عمومی ملی تحت نظارت مرکز ملی رقابت زیرنظر ریاست جمهوری سازوکار حقوقی موثری در مواجهه با آزادسازی نرخ گذاری شرکت های هواپیمایی ایران با رای دیوان عدالت اداری است با این حال جهت جلوگیری و حذف رقابت ناعادلانه در حمل و نقل هوایی کشور نیاز به پادمان های خاص هوانوردی در این رابطه خواهیم داشت که اولویت اول آن آزادسازی نرخ سوخت هواپیمایی، ارزهای تخصیصی و الزام به افشای صورتحساب های مالی و همچنین آزادسازی و شناورسازی عوارض فرودگاهی و ناوبری هوایی و حقوق و دستمزد پرسنل است.
چهار دسته کلی از رفتارهای ضدرقابتی صنعت حمل و نقل هوایی موارد ذیل هستند: توافقات کارتلی، ادغام و تملک، کمک های دولتی و یارانه، قیمت گذاری غارتگرانه و دامپینگ ظرفیت.