ما مفهومی پذیرفته شده و بدیهی با نام روند Trend داریم. به این معنا که آینده ما بازتابی از گذشته ما خواهد بود، هر چند استثناء های کمی هم دارد.
حال ما اگر این قاعده روند را بپذیریم، رفتارهای این روند از دو دسته متغیرهای درونی و بیرونی تأثیر می پذیرد.
متغیرهای بیرونی معمولا تصادفی و خارج از حیطه اراده و کنترل ما می باشند که بیشتر همان استثناهای کمی که به آن اشاره کردیم به همین تغییر متغیرهای بیرونی برمی‌گردد که ما را ناچار می کند از روی اجبار و اضطرار رفتارهای خودمان را حتی اگر دلمان نخواهد تغییر دهیم. نرمشی به خرج دهیم، از مواضعمان به خاطر منافعمان کوتاه بیاییم، انعطاف پذیر باشیم و خودمان را با شرایط تطبیق دهیم، چون مجبوریم!
متغیرهای درونی معمولا الگوهای مشخص تر رفتاری دارند. لذا بر اساس مشخص بودن طرح این روند به صورت نموداری در گذشته تا لحظه حاضر، می توان روند آینده از لحظه اکنون تا دوره های زمانی مختلف آینده مثلا یک ساله، سه ساله، پنج ساله، ده ساله و …. را در دو یا سه سناریو به همان شکل رفتاری روند گذشته برای آینده تا حدی به تقریب بیان کرد.
حال شما می توانید این آینده بیان شده در موضوع را با دو یا سه سناریو به تقریب بالا حدس بزنید و بر این اساس بتوانید یک برنامه ریزی لااقل برای عمر محدود خودتان داشته باشید و تکلیف زندگی بسیار ارزشمند خودتان و خانواده عزیزتان و البته وطن عزیزتر از جانتان را تا حدی مشخص کنید.
از آنجا که در تجربه های اخیر دو دهه اخیر توسعه سریع کشورها، بیشترین همبستگی بین توسعه اقتصادی و هوانوردی همان کشورها بوده است می توان الگوی روند رفتاری هوانوردی ایران را به آینده نظام اقتصادی، سیاسی و حاکمیتی ایران تعمیم داد و تا حدودی بتوان استنباط هایی حکیمانه و منطقی از آینده داشت تا بتوانیم تدابیر درستی را خیلی زود داشته باشیم و اگر این مهم را شُل و سرسری بگیریم طبیعی است به صورت غافلگیرانه محکم، دردناک و گزنده خواهیم خورد.
گاهی برای خود من در دوران کودکی و طفولیت سوال بوده که چطور امپراطوری با شکوه و باعظمت ساسانیان در ایران با آن وسعت و با آن هیمنه دیوان سالارانه مبتنی بر تاریخ چندهزار ساله پادشاهی در دوره ای کوتاه فرو می ریزد و از هم می پاشد. به گمان من آنها در آن زمان مفهوم روند را نمی دانسته اند!
به روند برخی ادعاهای اخیر مالکیت سرزمینی ایران دقت کنیم و این علائم و نشانه ها را جدی بگیریم و هشیار باشیم اگر ما نتوانیم برای مردم توسعه و رفاه بیاوریم، مردم دیگرانی را هر چند خارجی و اجنبی بر ما به مانند آن دوران تاریخی گذشته ایران ترجیح می دهند تا بتوانند دست کم زندگی بهتری داشته باشند و در آسایش بیشتری زندگی کنند، خصوصا این روزها که مقایسه نسبی وضعیت و این روند با دیگر کشورها برای مردم کار سختی نیست ، بسیار آسان شده است و حتی مدام روبروی چشمانشان است.
